ژنو،تا ژنو/۱

بصیر/ شاهرخ رئیسی

حدود ۱۱ سال قبل جبهه منافقین، طبق روال همیشه در پی غرض ورزی های پی در پی خود پروژه جدیدی را کلید زد.

این گروهک با برگزاری جلسات و ارائه مستندات دروغین در مورد برنامه هسته ای ایران، سعی بر این داشت تا به جامعه جهانی این پیام را القا کند که ایران در تأسیسات خود، به دنبال سلاح هسته ای است.

این امر موجب شد تا حلقه استکبار دست آویز جدیدی برای دخالت در امور ایران پیدا کرده و با ژست صلح طلبی، چوب لای چرخ پیشرفت کشور ایران در تکنولوژی هسته ای بگذارد و موجب تشکیل گروهی موسوم به ۵ +۱ (امریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه + آلمان) که در غرب با نام ۳+۳ (فرانسه، انگلیس، آلمان) و (روسیه، چین، امریکا) شناخته می شود،شد.

این گروه وظیفه بررسی برنامه هسته ای ایران و مطمئن شدن از صلح آمیزبودن آن را بر عهده دارد. با صرف نظر از اینکه اصلاً تشکیل چنین گروهی برای بررسی برنامه هسته ای کشوری که عضو NPT است، موضوعیت دارد یا نه می خواهیم آخرین نتیجه مذاکرات تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی ایران و ۵+۱ که در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۳ (۳ /۹/۹۲) در غالب قراردادی با عنوان «برنامه اقدام مشترک(joint plan Of action)» مکتوب شده و مورد توافق طرفین قرار گرفته است را مورد بررسی قرار دهیم.

اظهارات طرفین پس از توافق نامه و سردرگمی ملت ایران

پس از انعقاد این توافقنامه و با فاصله کمتر از ۲۰ دقیقه،جان کری وزیر امور خارجه امریکا مصاحبه ای تلویزیونی انجام داده و در آن مصاحبه اذعان می کند که حق غنی سازی ایران به رسمیت شناخته نشده است.

وزیر امور خارجه کشور جمهوری اسلامی ایران، جناب آقای دکتر ظریف در نشست خبری این را تکذیب کرده و اعلام می دارد در متن توافقنامه به حق غنی سازی ایران اشاره شده است.

رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر حسن روحانی در نامه ای که به رهبر معظم انقلاب نوشته اند به اذعان کشورهای غربی در مورد حق غنی سازی ایران اشاره می کند.

کاخ سفید پس از گذشت چند روز متنی را با عنوان «FACT SHEET» با هدف تبیین توافقنامه ژنو ارائه کرد که توسط وزارت امور خارجه کشورمان یک طرفه خوانده شد.

تفسیرهای تیم مذاکره کننده ایران بر متن توافقنامه، از سوی طرف غربی با این عنوان که مصرف داخلی دارد رد شد و علامت سوال های پیرامون این توافقنامه را بیشتر و بیشتر کرد.

این اظهارات متناقض فضای مبهمی را برای ملت ایران به وجود آورد. این ابهامات با تأکید بر «محرمانه» بودن مذاکرات هر روز فزونی یافت.

عده ای از تحلیل‌گران داخلی و خارجی «برنامه اقدام مشترک» را مثبت و عده ای منفی ارزیابی کردند فلذا با بررسی متن توافقنامه که مبنای عمل است شاید بتوان مقداری این فضا را به سمت و سوی بهتری سوق داد.

به علت اینکه بررسی این توافقنامه در غالب یک متن چند خطی امکان پذیر نیست این نوشته، به صورت شماره ای در خدمت مخاطبین عزیز قرار می گیرد تا هم مخاطبین فرصت تفکر پیدا کرده و هم پرداختن به این مطلب، خسته کننده نباشد، در شماره بعدی، بررسی متن توافقنامه را آغاز خواهیم کرد.