قیاس‌های باطل زن و شوهرها

به گزارش بصیر به نقل از فرهنگ نیوز، مهدی یاراحمدی خراسانی در مطلبی با عنوان ” قیاس باطل ” نوشت:

«کاش یک سوم تدبیر و توانایی برادرت در تو بود، چند سال از زندگی آن ها بیشتر نمی گذرد؛ هم خانه و ماشین دارند و هم کلیه ی لوازم زندگی آن ها فراهم است. اما ما آه در بساط نداریم و همواره هشتمان گروی نه است.» بلافاصله آقا پاسخ می دهد: «برادر من که به اینجا رسیده همسرش یک کدبانوی واقعی است نه مثل تو که حتی توانایی پختن یک وعده غذای مناسب را هم نداری» و…. این گونه مجادله های بی اساس و گفت و شنودهایی از این دست خوراک روزانه ی برخی خانواده هاست که بجای مودت و مهرورزی نثار یکدیگر می کنند. زمانی که انسان چشمانش را بر نعمات و فرصت های زندگی خود می بندد و همواره زندگی خود را با دیگران مقایسه کرده و داشته های دیگران را در برابر کاستی ها و نداشته های همسرش به رخش می کشد تنها تلخکامی نصیبش می گردد. مقایسه خود با دیگران یک بیماری رایج و متداول است. در این حالت جذابیت، ارزشمندی و موفقیت خود را در مقایسه با دیگران ارزیابی می کنیم. حتی ممکن است تا بدانجا پیش برویم که تمام ابعاد زندگی خویش را با معیارها و استانداردهای دیگران بسنجیم. اما در این رهگذر از نکته مهمی غافل می شویم، اینکه ازمعیارها و ارزش های انسانی خود فاصله گرفته و رضایت باطنی خویش را نادیده انگاشته ایم.

مقایسه خود با دیگران بازی خطرناکی است و به طور قطع زندگی انسان را تباه می کند. چرا که در چنین شرایطی آدمی ویژگی های منحصر به فرد خود را نفی کرده و با منابع بیرون از خود هدایت می شود. هر فرد شخصیت، استعداد، محیط، عوامل وراثتی، شرایط اجتماعی، دوران کودکی و رفتار منحصر به فرد خویش را دارد. لذا ما نمی توانیم به دلیل اینکه از این شخصیت خوشمان نمی آید، آن را مورد تحقیر و سرزنش قرار داده و یا بدون اینکه به عواقب رفتار خود آگاه باشیم، به مقایسه و تبعیض روی آوریم. خداوند هر انسانی را با ویژگی های خاص خودش زیبا خلق کرده است. همچنان که برای یک مرد بسیار ناخوشایند است که همسرش او را با دیگران مقایسه کند؛ مثلاً فلانی خانه و ماشین دارد و تو نداری، برای خانم ها هم ناخوشایند است که توانایی های دیگران ابزاری برای تحقیر آنها و فهرست کردن کاستی هایشان باشد.

نخستین گام برای گریز از این دام آنست که هنگام استفاده ازعبارت های مقایسه کننده، به خود آمده و از ادامه ی آن صرف نظر کنیم. مسلماً قاطعیت در ترک عادت های بد و نامطلوب اصل عمده و اساسی محسوب می شود. هر روز کارهایی میکنیم که شاید کم اهمیت به نظر برسد اما در واقع بسیار اهمیت دارند. مشکلاتی که بر آنها چیره می شویم، کارها و رفتار محبت آمیزی که با دیگران داریم شیوه ارتباطات اجتماعی و … انباشت روزانه این کارهای کوچک است که در نهایت ما را به شکل آنچه هستیم در می آورد. بی شک همه می‌دانند که کامل بودن غیرممکن است. از این رو برای آنکه احساس رضایتمندی داشته باشید، باید این حقیقت را بپذیرید که شما و همسرتان موجودی کامل، مطلق و بی عیب نیستید. اگر انسان هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شود، ‌لحظاتی وقت گذاشته و نعمت‌هایی را که خداوند به او ارزانی داشته، مرور کرده و بابت آنها شکرگذار باشد، درمی‌یابد که مقایسه کردن کار بیهوده‌ای است و می تواند با داشته ها و توانایی ها خود و همسرش از زندگی لذت برده و به موفقیت های بزرگ نائل گردد.