ابهام در آمار مغروقین امسال مازندران/پرده پوشی از آمار قربانیان اخلاقی

به گزارش بصیر، خبرخوش معاون سیاسی امنیتی و اجتماعی استاندار مازندران مبنی بر کاهش آمار غریق سواحل دریای مازندران، گویای زحمات فراوان دلسوزانه مجموعه ای از دستگاه های اجرایی است که تلاش خود را مصروف حفظ جان مسافران عزیزی می کنند که آمار آنها در تابستان امسال مازندران بالغ بر ۲۰میلیون نفر اعلام شد.

به راستی باید قدر این تلاش ها را دانست و بر اهتمام و سعی بلیغ همه دست اندرکاران طرح های دریا درود فرستاد، که توانستند با حسن برنامه ریزی و دقت در اجراء، آمار غریق را به کمترین میزان طی ۱۲سال اخیر کاهش دهند و باید امید داشت تا انشاءالله این روند هرسال بهتر از گذشته، آمار را به حداقل ممکن و حتی صفر برسانند.

اما سخن این نوشتار پیرامون فجایع اخلاقی و فساد ناشی از بی بند و باری هایی هست که بخش اعظم آن را می توان با مدیریت صحیح و با تکیه بر غیرت و حمیّت و درک بالای خود مردم و مسافران به کمترین حدّ ممکن رساند و از دغدغه های مقدس مردم متدین استان های شمالی کشور کاست، به شرط آن که مسئولان این استان ها به خوبی موضوع مهم و فرهنگی استفاده صحیح و سالم از مواهب طبیعی و از جمله دریا را مورد بررسی و برنامه ریزی دقیق قرار دهند و سازماندهی امکانات و ظرفیت ها برای پای کار آوردن دستگاه ها را عملیاتی کنند.

پرده پوشی و نادیده انگاری قربانیان اخلاقی و غرق شدگان در منجلاب فساد طی سال های سال، علاوه بر آن که مشکلی را حل نکرد، که معضلات بحران آفرین بی شماری را به وجود آورد.

دریا و دیگر امتیازات خدادادی استان های شمالی، بهترین فرصت را برای مسئولان این استان ها بوجود آورده اند تا بتوانند با طراحی های حساب شده و هوشمند، علاوه بر حظّ مادی و اقتصادی، بهره های فراوان فرهنگی در شناساندن داشته ها و سرمایه های فرهنگی استان خود را به خیل عظیم مسافران، که این آمار تنها در تابستان امسال مازندران بیش از ۲۰میلیون نفر بوده، به دست آورند.

فقدان برنامه ریزی های فرهنگی و عدم اهتمام جدی در فرهنگی سازی فضای سواحل و دامنه های سرسبز طبیعت، حال به هر دلیل که باشد، نادیده گرفتن حقوق معنوی و اخلاقی میلیون ها مسافر و مهمان است که عاملان آن در نتیجه عواقب منفی این بی توجهی مقصر هستند و در گناهان این عرصه نیز سهیم و شریک اند.

به دور از هر گونه اغراق و سیاه نمایی، باید اعتراف کرد که به علت عدم نظارت و …، وضعیت سواحل به ویژه در مناطقی که طرح سالم سازی دریا اجرا نمی شود، فاجعه بار و کشنده اخلاق و غیرت بوده است.

چه معنایی دارد که حتی در محدوده طرح سالم سازی سواحل و در ساعات اعلامی غیر شنا، نظارت های فرهنگی تعطیل و زن و مرد و دختر و پسر به حال خود رها شوند و فضا به گونه ای ناامن شود که خانواده های مقیّد و متدیّن هیچ به خود اجازه حضور ندهند و از به خطر افتادن ارزش های اخلاقی بهراسند.

دیدن صحنه های خجلت آور و شرم آمیز و آزادی مطلق برخی مردان و زنان در مانور خودآرایی و ذبح حیاء و عفاف، این پرسش را قابل طرح می سازد که مسئولان و متولیان امورچه اقداماتی برای حفظ و صیانت از سلامت جان و روان و دین و ایمان جامعه بویژه در نوار شمالی و ساحلی کشور انجام داده و می دهند؟!

بدون تردید، رسالت مسئولان در نظام اسلامی، فراتر از مسئولیت های معمول در سایر کشورها، علاوه بر وظائف بایسته و شایسته های مادّی، ناظر بر رشد و ارتقاء اخلاق و معنویت و کمک به جامعه در عبودیت و بندگی هرچه بیشتر و بهتر خداوند است. اسلام بعنوان دین منتخب ملت ایران، در سطوح مختلف فردی، اجتماعی، اقتصادی، خانوادگی، تربیتی،… دستوراتی دارد که تقیّد به آن زمینه ساز یک زندگی پاک و توأم با آرامش است و کارگزاران نظام اسلامی در درجه اول، مسئول اجراء این دستورات هستند.

گناه به عنوان آسیب معنوی، جان و دل و به عبارت دیگر کنه حقیقت وجود آدمی را تباه می سازد. بمثابه زنگاری که روی فلزات و اشیای قیمتی می نشیند و زمینه پوسیدن و از بین رفتن شفافیت و درخشندگی و در نهایت ضایع شدن و از بین رفتن آن را فراهم می آورد.

مسئولان نظام اسلامی به خوبی می دانند که در آیات و روایات متعدد برای گناهان علاوه بر عقوبت سخت اخروی، آثار زیادی برای این جهان نیز برشمرده شده است، که ممانعت از دعا، نزول نغمت، تغییر نعمت، دریده شدن پرده های عفاف و عصمت، بروز و ظهور ابتلائات و بیماری های جدید، مرگ های ناگهانی و… را می توان ذکر کرد.

دلایل مسئولان استان های شمالی به ویژه مازندران در عدم توجه ملی دولت به مقوله دریا و فقر شدید زیرساختی و عدم تکافوی امکانات این استان ها در ارائه خدمات اولیّه به میلیون ها مسافر، هر چند دردی است پرغصّه و درخور پیگیری همه مسئولان تاثیرگزار از نمایندگان ولی فقیه، ائمه جمعه و جماعات، نمایندگان مجلس شورای اسلامی گرفته تا دستگاه های مستقر در این استان ها از طریق وزارتخانه های مربوطه، اما دلایل موجه و غیرموجه نمی توانند از زشتی گناهانی که در اثر فسادورزی به خصوص بهار و تابستان در استان های شمالی، چیزی کم کنند و از بیان هشدارها در پیامد فسق و فجورها و زنهار در این زمینه ها جلوگیری به عمل آورند.

منصفانه باید پذیرفت که در قبال عمق فجایع، همه قابلیت ها و توانمندی های دستگاه ها از سوی مسئولان به صحنه آورده نمی شوند و بخش اعظمی از سواحل و به اصطلاح خارج از محدوده طرح های سالم سازی، که مورد استفاده مسافران قرار می گیرند، از هرگونه اقدام حتی بازدارنده دولتی و مردمی به دورند و شرایط کاملاً غیراخلاقی را به وجود می آورند، ضمن آن که نباید ناگفته گذارد که در داخل خود طرح ها نیز شرائط چندان دلچسب و در شأن دیانت جامعه نیست.

موضوع شهرک های ساحلی، خود مصیبت دیگری است که فارغ از هرگونه نظارت و کنترل، استخوان بزرگ لای زخم برای تولید فساد و ناهنجاری هایند.

نبی مکرم اسلام(ص) می فرمایند: «هر گروهی که در میان شان گناه و نافرمانی خدا صورت گیرد که قادر به جلوگیری از آن هستند، اقدام به جلوگیری نکنند، خدای والا همه را عقوبت می کند.» بنابراین، مسئولان علاوه بر رسالت مسلمانی و حقیقی خود، در جایگاه حقوقی و مسئولیتی خویش نیز مکلّفند در قبال گناه و فساد از خود واکنش مؤثر نشان دهند و متعاقب برخورد سلبی، با اقدامات ایجابی، پیشگیری را مقدم بر درمان بدارند هر چند وظیفه کنونی آنان اقدام همزمان و توأمان است.

به راستی، آمار مغروقین فساد تابستان امسال مازندران چقدر بوده است و آیا هیچ به این فکر بوده اید و برای آن چاره اندیشی خواهید کرد؟!

بلاغ