۵ نکته مهم که مردان دیپلماسی باید بدانند

بصیر، اگرچه مدت هاست که اخبار مربوط به مذاکرات هسته ای جمهوری اسلامی ایران و ۱+۵ در صدر اخبار سیاسی جهان قرار دارد؛ اما با نزدیک شدن به زمان از پیش تعیین شده برای به نتیجه رساندن مذاکرات و همچنین تغییر ساختار کنگره و سنا در آمریکا، گمانه زنی ها برای پیش بینی نتیجه این مذاکرات رونق روزافزون یافته است.

 از سوی دیگر دولت های غربی که قطعا به دلیل زیاده خواهی های خود، مسئول کندشدن روند مذاکرات هستند نیز از مدتی قبل یک جنگ تمام عیار رسانه ای را برای مقصر نشان دادن ایران آغاز کرده اند.

در این زمینه ضروری است که مسئولین کشورمان با توجه به چند نکته، مستحکم تر از گذشته و با اطمینان از حمایت همه جانبه ملت، از حقوق کشور دفاع نمایند و فراموش نکنند که قطعا آیندگان در مورد ما به روشنی قضاوت خواهند کرد:

ا- ابتدا باید توجه داشت که معمولا در کلیه انتخابات های میان دوره ای مجالس آمریکا، گرایش مردم به سمت حزب مخالف رییس جمهور بوده است. بنابراین اوباما در یک روند کاملا منطقی شانس پیروزی حزب خود در انتخابات ریاست جمهوری بعدی را به شانس پیروزی در انتخابات میان دوره ای مجالس ترجیح داده است، این یعنی این که اوباما تمایل واقعی رسیدن به یک توافق را پس از این از خود بروز خواهد داد تا با رسیدن به چنین توافقی، موقعیت حزب دموکرات را در نزد افکار عمومی کشورش بهبود ببخشد.

۲- عدم دست یابی به توافق هسته ای منجر به تزلزل شدید موقعیت اوباما در نزد افکار عمومی آمریکا شده است و این امر اوباما را مجبور به اقدام جدی تر خواهد کرد. در این راه، او احتمالا از توسل به هرگونه وعده و وعیدی نیز خودداری نخواهد کرد.

۳-با توجه به نزدیک بودن پایان دوره ریاست جمهوری اوباما، مذاکره کنندگان کشورمان باید حتما در نظر بگیرند که در خوشبینانه ترین حالت، عمر وعده های او حداکثر دو سال است و معلوم نیست که سیاست رییس جمهور بعدی آمریکا چگونه خواهد بود.

۴-با توجه به این که اکثریت در دو مجلس نمایندگان و سنای آمریکا با حزب جمهوری خواه است، بنابراین عملا اوباما و تیم مذاکره کننده او از اختیار چندانی برخوردار نبوده و هر دو مجلس آمریکا ترجیح می دهند تا مذاکرات در دوره ریاست اوباما به نتیجه نرسد تا همانند تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ایران، این امر منجر به پیروزی حزب مقابل گردد تا بتوانند خودشان افتخار توافق هسته ای با جمهوری اسلامی ایران را بدست آورند.

۵-تجربه این سال ها نشان داده است که دو مجلس سنا و نمایندگان آمریکا همانند دو بازوی رژیم صهیونیستی عمل کرده و عملا چوب لای چرخ مذاکرات هسته ای می گذارند بنابراین هر نوع وعده و توافقی که منوط به تایید این دو نهاد گردد، هیچگونه ضمانت اجرایی از سوی دولت آمریکا را نخواهد داشت.

۶-بهتر است که پذیرش هرگونه تعهدی از سوی مذاکره کنندگان کشورمان با مشورت کامل صاحب نظران درون حاکمیت و تا حد امکان منوط به تایید مجلس شورای اسلامی باشد تا بتوان در صورت لزوم با پرهیز از هرگونه الزامی برای کشورمان، تصمیمات بعدی را متناسب با وقایع آینده مدیریت نمود.

نویسنده: کوروش گرجی