استثمار اساتید در دانشگاه‌های غیرانتفاعی مازندران/جایگاه تولید علم در این بنگاه‌های اقتصادی کجاست؟
بصیر،یکی از معضلاتی که در دانشگاه غیرانتفاعی مازندران وجود دارد، وضعیت اسفناک آموزشی و تحصیلی برخی از آنها است که در پی نبود نظارت و بی‌توجهی مسئولان، در حال وخامتی بیشتر است.
بسیاری از دانشگاه‌های غیرانتفاعی در مازندران در کنار رشد قارچ‌گونه خود به هیچ عنوان تلاش نکردند تا وضعیت علمی و آموزشی خود را ارتقا دهند و مجموعه فعالیت آنها به این سو رفت تا تنها به‌عنوان یک بنگاه اقتصادی عمل کنند.
اساتید حق‌التدریسی، نداشتن هیئت علمی قوی، وضعیت علمی دانشجویان، سطح پایین ارائه درسی به دانشجویان، مشخص نبودن نقش این دانشگاه‌ها در جریان تولید علم و …، ازمواردی است که نگرانی‌های بیشماری را به‌وجود آورده است.
مهم‌ترین موضوعی که در حال حاضر توجه اهالی دانشگاه را به خود جلب می‌کند، این است که دانشگاه‌های غیرانتفاعی در جریان علمی کشور در کدام نقطه قرار دارند؟ رتبه علمی دانشگاه‌های غیرانتفاعی در بین دانشگاه‌های ایران کجاست؟ چه تعداد مقالات تولیدی از دانشگاه‌های غیرانتفاعی منتشر می‌شود و در جریانسازی علمی اثرگذار است؟
حال وقتی به این سوالات نگاه می‌کنید و در مقابل منتظر پاسخ می‌مانید، درمی‌یابید که برای این سوالات هیچ پاسخی یافت نمی‌شود و همین امر است که نگرانی‌ها درباره دانشگاه‌های غیرانتفاعی را بیشتر می‌کند.
به جز اندک دانشگاه‌های غیرانتفاعی، بیشتر آنها از اساتید حق‌التدریسی و بعضاً لیسانس و فوق لیسانس استفاده می‌کنند و به‌دلیل حقوق پایین، این اساتید سعی نمیکنند تدرس بهتری ارائه کنند.
این دانشگاه‌ها امروزه به‌جای یک محیط آموزشی، بیشتر تبدیل به یک محیط تجاری شده‌اند و برای مسئولان دانشگاه تنها درآمدزایی مهم است.
نکته جالب‌تر اینجاست که برخی از این دانشگاه‌ها در حالی تنها با یک استاد دکتری یک دوره کارشناسی ارشد راه‌اندازی و به جذب دانشجو اقدام می‌کنند که دانشگاه‌های مادر استان، آن رشته تحصیلی را ندارند.
یکی دیگر از موارد مهمی که در دانشگاه‌های غیرانتفاعی وجود دارد و تا حد زیادی موجب شده تا اساتید میل و رقبتی به وقت گذاشتن برای دانشجویان نداشته باشند، وضعیت بد حقوق‌های اساتید و بهنوعی استثمار آنها در این دانشگاه‌ها است؛ یکی از مصادیق بارز این استثمار، جذب هیئت علمی زن در دانشگاه‌های غیرانتفاعی و دادن نصف حقوق هیئت علمی مردان به آنها است.
یکی از اساتید خانم هیئت علمی در یکی از دانشگاه‌های غیرانتفاعی مازندران در این‌باره گفت: پس از مشاهده فراخوان جذب هیئت علمی توسط دانشگاه‌های غیرانتفاعی درخواست خود را ارائه دادم که توسط آنها پذیرفته شد، البته نکتهای که باعث تعجبم شده بود، نیاز نداشتن به هیئت علمی مرد بود که البته پس از مراجعه برای مصاحبه و تکمیل فرم پاسخ این موضوع را فهمیدم.
وی افزود: پس از طی همه مراحل و قبولی نهایی من، مسئولان دانشگاه فرمی را برای امضا به من دادند که در آن نوشته بود، دانشگاه نصف حقوق یک هیئت علمی را به من می‌دهد و من حق اعتراض نسبت به این موضوع را ندارم و با آگاهی این شرایط را قبول کردم.
این استاد دانشگاه در پایان گفت: من برای به‌دست آوردن شغل چاره‌ای جز این کار نداشتم، اما این کار استثمار اساتید است و با این وضعیت نباید انتظار داشت که اساتید رقبتی برای تدریس داشته باشند.
برخی دانشگاه‌های مادر تولیدکننده علم هستند و برخی هم مصرف‌کننده؛ برخی نیز که در هیچ یک از گروه‌ها جای ندارند، دانشگاه‌های غیرانتفاعی‌اند که البته می‌توان آنها را جزو بنگاه‌های اقتصادی به‌حساب آورد.
این بنگاه‌های اقتصادی به‌دلیل منفعت برخی از مسئولان که عضو هیئت مؤسس این دانشگاه‌ها هستند، تاکنون از نظارت بهدور بودهاند و آزادانه در حال فعالیتهای اقتصادی خود هستند و اگر مسئولان هرچه سریعتر با این پدیده برخورد نکنند، شامل زوال نظام آموزشی خواهیم بود.
بلاغ
