ظلم ارادتمندانه‌مان به اباعبدالله‌الحسین (ع)
بصیر ،اعتقاد قلبی و تاریخی ملت بزرگ ایران، به‌ویژه حضرت حسین ابن علی علیهم‌السلام، همچون تلالو خورشید، بسیاری از دلدادگان آل‌الله را زبان به اعتراف گشوده که مراتب ولایت‌مندی و وفاداری به اهلبیت (ع) و ارزش‌های الهی را باید از این مردم آموخت.
عزاداری‌های وسیع و فراگیر
به جرأت می‌توان گفت که در محرم، هیچ مسجد و تکیه و حسینیه‌ای در مازندران را یافت که
در آن‌ها مراسم سوگواری و تبیین اهداف و آرمان‌های سید و سالار شهیدان وجود نداشته باشد و استقبال جمعیت از این مراسم‌ها هم گسترده و جانانه است.
مساجد و حسینیه‌های مازندران به‌ویژه در شب‌ها تا ساعاتی به عزاداری اباعبدالله (ع) می‌پردازند و از تقبل هرگونه هزینه برای این مراسم‌ها استقبال می‌کنند.
مازندرانی‌ها علی‌الخصوص روستائیان عزیز در انتخاب سخنرانان و مداحان خوب، رقابت‌گونه هرگونه هزینه را با شام‌دهی چند صد نفره می‌دهند تا مراسم مربوط به سالار شهیدان هرچه باشکوه‌تر برگذار شود.
واقعاً باید گفت که بیشتر مردم ایران و مازندران در عزاداری چیزی کم نمی‌گذارند و تا دیرهنگام، شب‌ها به عزاداری و احیاء مراسم اباعبدالله‌الحسین (ع) مبادرت می‌ورزند، اما…
ظلم به نام فرزندان
در روز شیرخوارگان، زمانی که از صبح تا ظهر، خانواده‌ها به‌خصوص مادران مازندرانی در جای جای این استان، با آوردن نوزادان جگرگوشه خود در مراسمی که به نام علی‌اصغر (ع) برگذار می‌شد، مراتب ارادت و اخلاص این مادران به فرهنگ عاشورا و محرم و اشک‌های توام با معرفت
آنان بسیار قابل توجه بود، اما وقتی از نام فرزندان شیرخواره در یکی از این مراسم‌ها از مادران‌شان سوال شد، بیش از ۹۰ درصد نام‌های غیراهلبیتی بر فرزندان خود نهاده بودند.
آیا جای این سوال نیست که گفته شود از حقوق مسلم فرزند، انتخاب نام خوب و الهام‌بخش از سوی والدین برای آنان است و برای این قصور یا تقصیر، با چه رویی می‌توان در مقابل اهلبیت (ع)، از کرده خود دفاع کنیم، نام به فرزندان ما تشخص و امکان تدبر و تفکر بر آن نام را می‌دهد و غیرمستقیم در تشخص و شخصیت او تأثیر تربیتی و تاثیرگزار از خود به‌جا می‌گذارد.
نگاهی به اسامی موجود در ادارات ثبت و احوال، ضمن آنکه قلب‌مان را از فراوانی نام ائمه و معصومین (ع) شاد می‌کند، اما غم بزرگ روزافزون شدن نامگذاری‌های غیردینی را هم روی‌مان می‌نشاند.
آیا دریغ داشتن نام‌های مقدس و هویت‌آفرین از فرزندان و دلبندان‌مان، نوعی ظلم به جگرگوشه‌گان‌مان و اهلبیت (ع) نیست؟ از ترویج این نام‌های نامأنوس و غیرخودی، چه سودی نصیب دنیا
و آخرت ما و فرزندان‌مان می‌شود؟!
ظلم در عزاداری‌ها
سوگواری و زنده نگه‌داشتن حماسه عاشورائیان، اقدام لازم و حیاتی و استمرارآفرین است که از سوی ائمه و بزرگان‌مان مکرر مورد تاکید و تشویق قرار گرفت.
حفظ اصالت‌ها و واقعیت‌های تاریخی در صحنه کربلاء بعهده وعاظ و مداحان است که بعضاً برای تحریک عواطف مخاطبان، دچار تحریف‌های تدریجی می‌شوند و معتقدند که مخاطبان، خود خواهان چنین تحریف‌ها و افراط‌گویی‌هایند و این واقعیت تلخ، ظلمی دیگر به عزاداری‌هاست. برای اجتناب از این رخداد تلخ، مردم باید خواهان انعکاس درست وقایع بر مبنای مقاتل معتبر از سوی تریبون‌داران باشند.
عزاداری بهانه‌ای برای هنجارشکنی‌ها
واقعیت ناگواری که واقعاً تلخ و دارای بازتاب‌های پر دردسر است، حضور دختران و پسران با شکل و شمایل ویژه و آرایش‌های وحشتناک در حاشیه دسته‌روی‌ها و اماکن مقدسه و مساجد و تکایاست.
علی‌رغم تذکرات نیروی انتظامی
و مبلغان دینی مبنی بر خودداری آرایشگرها از آرایشی را که ظرف این چند سال اخیر تحت عنوان آرایش عاشورایی معروف شد، باز هم وجود وهن‌آمیز این آرایش‌ها، حرمت تاسوعا و عاشورا را به زیر سئوال می‌برد.
انبوهی مختلط کسانی که در حاشیه دسته‌روی‌ها قرار دارند و تنها شاهد سوگواری هستند، این پرسش را مطرح می‌کند که چه عواملی موجب بروز چنین متن‌گریزی‌ها شده و چه اقدامات هوشمندانه‌ای باید انجام شود.
در حال حاضر، تعداد تماشاگران دسته‌های عزاداری، بیش از خود عزاداران است، هرچند که بسیاری از این تماشاگران، خود نیز برای عرض ارادات به تماشای این دسته‌روی‌ها می‌آیند تا به نوعی در این عزا و سوگ، خود را سهیم بدانند، اما بین حاشیه و متن، همیشه تفاوت‌های زیادی وجود دارد.
نکته مثبت عزاداری‌های امسال مازندران
برپایی مراسم‌های عزای سیدالشهداء در سال‌های اخیر تنها با مداحی و مرثیه‌خوانی و عدم حضور واعظ و سخنران، نگرانی‌هایی را بوجود آورده بود که خالی شدن شور عزاداری از تبیین فلسفه قیام و انگیزه نهضت اباعبدالله‌الحسین
(ع)، از جمله این نگرانی‌ها بود. الحمدلله امسال، حضور روحانیون و سخنرانان دینی در اکثر قریب به اتفاق مراسم‌ها، از برجستگی امسال مازندران در دهه اول محرم بوده که امید می‌رود این روش تا پایان محرم و حتی صفر، که در برخی از مساجد و تکایا ادامه دارد، تداوم یابد.
اباعبدالله‌الحسین (ع)، سرحلقه صله ارحام
دو روز تعطیلی برای روزهای تاسوعا و عاشورا، سیلی از جمعیت را راهی شهرها و روستاهای زادگاه خود می‌کند. محافل حسینی در این روزها، شاهد مهرورزی مردم و انجام صله ارحام، اعم از اقوام، خویشان و دوستان، بوده و حتی موجب نزدیکی جریان‌های سیاسی است. نزدیکی به انتخابات مجلس نیز، بهانه حضور پررنگ‌تر کاندیداهای مختلف در مساجد و تکایا و حسینیه‌ها را بوجود آورده و این کاندیداها نیز، حتی برای چند دقیقه با قرار گرفتن در پشت تریبون، مراتب وفاداری خود به ارزش‌های اباعبدالله‌الحسین (ع) را اعلام می‌کردند.
در هر صورت، دهه اول محرم امسال استان مازندران، صحنه‌های زیبایی از شیفتگی و وابستگی عمیق مردم بویژه جوانان و نوجوانان را به نمایش گذارده بود.
بلاغ
