این سفرها در نوروز توصیه نمی شود
بصیر، خیلی نمی گذرد از روزگاری که فرا رسیدن عید و نزدیک شدن به روزهای پایانی آن معانی و مفهومی گاه متفاوت با این روزها داشت. خیلی نمی گذرد از بوی عیدی هایی که بچه ها را برای گرفتن آن روزشماری می کردند و صندوقی که بچه ها قبل از عید تهیه می کردند و تا آخرین روز عید دیگر جایی برای پول انداختن نداشت.
صحبت از حجم عیدی هایی که می شد نیست. صحبت از دید و بازدیدهایی است که رنگ و بوی آن بسیار متفاوت تر از این روزها بود. بوی عید برای بچه ها بوی طراوت و نشاط و دید و بازدید را برای خانواده ها زنده می کرد و همین رنگ، بقا و آرامش بیشتر اقوام و خویشان بود.
اما این روزها شرایط شهر و دیارمان اندکی با آن روزها متفاوت است. تفاوتی که برخواسته از تفاوتهای سبک زندگی است. زندگی شهری، تلفن های همراه و هزاران موضوع دیگر دست به دست هم داده اند که دست اقوام در دست هم قرار نگیرد.
سفارش به گردش و مسافرت و بهره مندی از مواهب طبیعت گردی شاید مهمترین نیاز خانواده ها باشد. اما آیا به قیمت از دست دادن رکنی همچون صله رحم. به قیمت فاصله گرفتن از پدر بزرگ ها و مادربزرگها و گاه پدر و مادری که همیشه چشم انتظار حضور فرزندان خود هستند.
سالهاست که فرهنگی به نام سفرهای نوروزی حتی پیش از تعطیلات ریشه و معنایی دیگر پیدا کرده است. هرچند این موضوع را نمی توان به کلیه سفرها تعمیم داد، اما برخی اوقات سفرها منجر به فرار از دید و بازدید می شود. خانواده های بسیاری هستند که سفر به داخل و خارج از کشور را در برنامه سالانه خود تثبیت می کنند و آنچه که در این برنامه ریزی جایی ندارد توجه به نزدیکان و خصوصاً رحم می باشد.
به نظر می رسد موانعی بر سر این راه به مرور ایجاد شده است که طی سالهای متمادی ریشه دوانده است و مقابله با آن سخت تر شده است که تعدادی از آنها را می توان اینگونه برشمرد:
۱- مبانی اعتقادی: بر اساس آنچه که در دین مبین اسلام تعریف شده است جایگاه صله رحم آنچنان ویژه بوده است که عواقب جبران ناپذیری برای ترک آن آمده است. گاه بی توجهی به این اصول و فاصله گرفتن از مبانی دینی و اعتقادی باعث بی تفاوتی در این امر می شود و زندگی تنها بوی رفاه طلبی و معیشت و .. می گیرد. فراموشی جزء لاینفک بشر می باشد که با یادآوری در محافل دینی و حضور بیشتر دین در زندگی قابل جبران خواهد بود.
۲- عضوجدید مجازی در خانواده ها: حضور شبکه های اجتماعی و پررنگ تر شدن آن در طی سالهای گذشته باعث ایجاد این شکاف در سطح ارتباطات حتی خویشاوندی شده است. موضوعی که در شبهای چله چند سالی است مورد توجه قرار می گیرد و منجر به راه اندازی کمپین هایی برای کنار گذاشتن تلفن همراه و … می شود. تقریباً همه به این موضوع رسده اند که حتی در کنار هم بودن بدون حضور دل، همان غیبت است. موضوعی که تیزهای تبلیغاتی مختلف نیز برآن تاکید دارد. با این حساب اگر سفری هم در کار نباشد و خانواده ها کنار همدیگر با این شرایط باشند شاید خیلی با عدم حضور تفاوتی نکند.
۳- افزایش سطح توقعات: شاید مهمترین تفاوت سالهای گذشته با این سالها در همین موضوع باشد. رقابت در برگزاری دید و بازدیدهای ساده و تبدیل شدن آن به مجالسی که سختی و مشقت را برای میزبان فراهم آورد از آفاتی است که مهمترین اثرآن همین اتفاقات می باشد. به راحتی می توان با مدیریت صحیح بر چنین رفتارهایی نظارت داشت. همچنین سطع توقعات از خویشاوندان به هر دلیلی اگر بالا رود نتیجه ای جز فاصله گرفتن از هم ایجاد نخواهد کرد.
بدیهی است که این موضوع و موضوعات مشابه می توان اثرات مثبتی بر روح و روان و در نهایت بر اساس آموزه های دینی ما باعث طول عمر گردد. و در مقابل بی توجهی به موضوعاتی که مورد تأکید قرار گرفته است باعث از بین رفتن آرامش و در نهایت خسارت های جبران ناپذیری خواهد شد.
هر لحظه از زندگی را اگر آنگونه که باید مورد توجه قرار گیرد می توان پایان و فرجام خوبی نیز بر آن متصور بود. شاید یک مصداق این جمله را بتوان این موضوع در نظر گرفت که با توجه به صله رحم یادآور روزهایی باید بود که به شرط طول بقاء نیاز انسان به حضور اطرافیان بیشتر خواهد شد.
فرهنگ نیوز
