امید غربی ها به نقطه ضعف دولت تدبیر / ابهام زدایی مهم تر از توافق

به گزارش بصیر، محمد اسماعیل امام زاده/ مذاکرات ژنو سرانجام پس از چند دور گفتگوهای دشوار ، که وزرای خارجه شش کشور مذاکره کننده را طی دو هفته دو بار به ژنو کشاند و به یک سوژه مهم خبری تیتر اوّل رسانه ها تبدیل شده بود، با اعلام توافق، گمانه زنی های متعارضی را پیرامون نتائج خود در پی داشت.

دکتر ظریف وزیر خارجه کشورمان نتیجه توافق را در راستای نقشه راه جمهوری اسلامی ایران مبنی بر ادامه غنی سازی و فعالیت همه مراکز هسته ای کشورمان ذکر کرد که به رسمیت شناختن فرآیند غنی سازی ایران از سوی شش کشور طرف مذاکره و توقف روند تحریم های بیشتر، همچنین برداشتن چند تحریم مختصر را از دستاوردهای این توافق برشمرد. در مقابل، جان کری، وزیر خارجه امریکا با تکرار اظهارات اوباما، توقف غنی سازی، تعطیلی مرکز فردرو و آب سنگین اراک و عدم تائید پروسه غنی سازی بعنوان حقّ جمهوری اسلامی را نتیجه توافق اعلام کرد.

تعارض اظهارات و تناقض برداشتها از یک توافق واحد، که نه تنها رسانه ها و افکار جهانی را دچار تردید و تشویش کرده، زمینه را برای تبلیغ سوء علیه جمهوری اسلامی فراهم آورده، مردم کشورمان را نیز با ابهام جدی مواجه ساخته که چگونه در ساعات اوّلیه توافق با این چنین تعارض گوئیها می توان به چشم انداز توافقات بعدی و حتی اجرای تعهد متقابل شش کشور در قبال تعهدات داوطلبانه جمهوری اسلامی امیدوار بود؟!.

پرسش اصلی قبل از بررسی این نکته که جمهوری اسلامی ایران در این توافق در ازاء چه تعهداتی، چه چیزهایی بدست آورد، باید به این سئوال پاسخ داد که این چه توافقی است ایران در یک برداشت و امریکا برداشتی متضاد از مفاد آن دارند و به طور آشکار نیز اعلام می کنند؟. امریکا و شرکایش، که دارای منافع و مواضع مشترک می باشند، و باید در این توافق به تعهدات خود عمل کنند، هنوز چیزی نگذشته و در ابتدای راه، مخالف خوانی های خود را شروع کرده اند، ضمن آنکه به صورت گسترده تبلیغ می کنند که با فشارهای تحریم توانسته اند سرانجام با آوردن جمهوری اسلامی به سر میز مذاکره جلوی تولید پلوتونیوم برای ساخن بمب اتمی را بگیرند و موفقیت خود در تعطیلی مراکز هسته ای و تسلیم شدن ایران اسلامی در مقابل تحریم ها را علنا” اعلام کردند.

اینکه امریکا و متحدانش مکرر در مذاکرات عدم صداقت خود را به اثبات رساندند و هیچ هم لاچوشانی در حمایت از رژیم اشعالگر قدس و محروم کردن ایران از حق مسلم غنی سازی نکردند و اظهارات پس از توافق شان نیز قطعا” از نقشه های توطئه آمیزشان خبر می دهد، شکی نیست اما، موضوعی که بستر فکری جامعه را برای آسیب پذیری از این دروغ پراکنی ها مساعد و مستعد می سازد، عدم شفاف سازی محتوای مذاکرات وو توافقات است، که تیم مذاکره کننده کشورمان در این زمینه باید پاسخگو باشند تا درستی یا نادرستی این اظهار که از سوی غربی ها مطرح شد و آن اینکه تیم مذاکره کننده ایرانی درخواست محرمانه بودن مذاکرات و تعهدات را دارد تا از فشارهای افکار عمومی داخل کشور در امان باشد، مشخص شود.

غربی ها و مخصوصا” ۱+۵ در تنظیم نقش برای اجرای یک سناریو و تقسیم کار بین خود و رژیم اشغالگر قدس کاملا” استاد و هماهنگ با یکدیگرند. نباید انتقاد نتانیاهو از توافق را جدی گرفت که حتی اگر حمایت هم می کرد می بایست هوشمندانه و زیرکانه با آن برخورد بشود.

تجربه توقف کامل فعالیتهای صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی بین سالهای ۸۲ تا ۸۴ ،که داوطلبانه هم بود، و عهدشکنی غربیها در آن زمان با به یاد داشتن فرمایشات مقام معظم رهبری در غیرقابل اعتماد بودن غربی ها بخصوص امریکائیها، ایجاب می کند تا دولت و شخص رئیس جمهور محترم با دقت و حساسیت بالا همانگونه که مکرر بر صیانت از حقوق ملت ایراندر برخورداری از غنی سازی و فعالیتهای صلح آمیز هسته ای تاکید کردند و آن را خط قرمز خود دانستند، در اجرای گام به گام تعهدات طرفین و نشان دادن رفتار مناسب با آن هوشیار باشند تا قابلیتها و ظرفیتهای نقد کنونی خود را هزینه وعده های نسیه و سرخرمن غربیها نکنیم.

اقدامات داوطلبانه ما در به حداقل رساندن فعالیت برخی مراکز هسته ای مان و یا قبول نظارتها و بازرسی های بی حساب و بی کتاب آژانس انرژی اتمی، بعید است در اعتمادسازی موفق عمل کند چرا که در گذشته هم نتوانست در قبال حسن نیت کشورمان، قلبهای پرکینه و بهانه جوی طرفهای مذاکره کننده را درمان کند. رسانه های غربی تعلیق برخی فعالیتها در مراکز هسته ای از ابتدای آغاز بکار دولت یازدهم را دلیلی بر تمرکز دولت دکتر روحانی به موضوع حذف تحریم ها بمثابه تنها راه نجات اقتصاد ایران و نشانه ای از نقطه ضعف دولت ایران ذکر کرده بودند که غرب باید از این غرصت استثنایی برای تحمیل دیدگاههای خود استفاده کند و حال نیز این رسانه ها معتقدند که توافق ژنو موجب بروز اختلافات در درون حاکمیت ایران خواهد شد بدلیل اینکه بدون جلب نظر کانونهای مربوطه بخصوص مجلس شورای اسلامی انجام شده است.

صرفنظر از آنچه که این روزها پیرامون موضوع استراتژی فعالیتهای صلح آمیز هسته ای کشورمان مطرح می شود و جا دارد تا با توضیح و تبیین مسئولان و تیم مذاکره کننده، ابهامات بر طرف شود، نکته درخور توجه ، حساسیت بالای ملت بزرگ ایران در زمینه انرژی اتمی و مرتبط دانستن آن با غرور و عزت ملی و دینی شان، همچنین تلاشهای فراوان دولت و تیم مذاکره کننده است که طرح ابهامات و پرسش ها و حتی ایراد مسائل انتقادی در این ارتباط، نباید موجب فرصت آفرینی برای دشمنان و تضعیف وحدت داخلی گردد.

حمایت مقام معظم رهبری و اعطای اختیارات ویژه به آقای دکتر روحانی، مسئولیت دولت یازدهم را بیش از پیش می کند که حمایت و پشتیبانی مردم نیز بواسطه فرصت آفرینی معظم له برای این دولت است.