حل بحران سوریه یا فتح باب با کدخدا؟
بصیر ،تداوم بحران پنج ساله در سوریه که تا کنون منجر به مرگ ۲۵۰ هزار تن و آوارگی میلیون نفر شده توامان با سیل جدید مهاجران عازم اروپا، جامعه بین المللی را بیش از پیش به تکاپو انداخته است. تکاپویی که در پی رفع و خاتمه بحران برآمده و منجر به ارائه راهکارهای متعدد از سوی کشورهای منطقه ای و قدرت های بین المللی شده است. وجه اشتراک عمده طرح های ارائه شده را می توان در انعطاف کشورهای مختلف به ویژه دول غربی در مواضع پیشین شان جستجو نمود.
استحکام نیروهای دولتی بشار اسد با وجود شکست های متحمل شده بر آنان پس از گذشت پنج سال، تبعات امنیتی بحران در سوریه و گسیل هزاران تروریست شرقی و غربی به سوی عراق و سوریه، انزوای جریان های سکولار، رشد فزاینده تکفیری ها و بسط آن ها در مناطقی از عراق، یمن، لیبی، مصر، افغانستان، پاکستان، مالی، نیجریه و حتی لبنان، خطر احتمالی تجزیه سوریه و شماری از کشورهای منطقه و نهایتا آوارگی چند میلیونی سوری ها و حرکت شماری از مهاجرین به سوی اروپا، اکنون جامعه غربی و سردرمدارانش را بیش از پیش دچار ابهام و سردرگمی نموده است. سردرگمی که می توان آن را به وضوح در عبارات رهبران غربی مشاهده نمود، آن جا که با عدول مکرر از مواضع پیشین و جهت برقراری نظمی حداقلی، حاضر به همکاری با ایران، روسیه و تغییر مواضع خویش در قبال منطقه شده اند.
جان کری وزیر خارجه آمریکا چندی پیش و برای چندمین بار از ایران و روسیه خواست به تلاش ها برای پایان دادن به بحران سوریه کمک کنند و اظهار داشته بود که واشنگتن آماده است فورا مذاکره برای یافتن یک راه حلی سیاسی برای این مناقشه را شروع کنند، امری که گویا در خلال دیدار ظریف و کری در سازمان ملل مهیا شده است. اهمیت موضوع فوق بدان روست که طرف آمریکایی در طول سال های سپری شده از هرگونه حضور و یا مداخله ایران جهت حل بحران در سوریه ممانعت به عمل می آورده است.
اظهارات فوق محدود به رهبران کاخ سفید نمانده و به عمده شرکای منطقه ای و بین المللی واشنگتن سرایت نموده است. در همین باره آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان در یک کنفرانس خبری گفت:« باید با طرف های سیاسی مختلفی برای حل بحران سوریه از جمله بشار اسد گفت وگو کنیم.» خانم مرکل صراحتا و برای اولین بار گفت:«گفت وگوها نباید به ایالات متحده و روسیه منحصر شود بلکه باید شامل شرکای با نفوذ دیگری مانند ایران و پادشاهی سعودی نیز شود.» اوج این این گونه اظهار نظرها را می توان به رئیس جمهور ترکیه نسبت داد، رجب طیب اردوغان که همیشه خواستار برکناری رئيس جمهوری سوریه از قدرت بود، روز پنج شنبه ۲۴ سپتامبر، اعلام کرد که اسد می‌تواند در چارچوب حل بحران سوریه، بخشی از مرحله انتقالی باشد. اردوغان در پاسخ به سوالی درباره راه حل بحران سوریه گفت:« مرحله انتقالی می تواند بدون اسد و می تواند با حضور او صورت گیرد.»
عدول از شرط کناره گیری آنی اسد/ موفقیت مقطعی جمهوری اسلامی
تحلیل تحولات سوریه و منطقه در طول پنج سال اخیر نشان می دهد که رشد جریان های تکفیری در این کشور و سرایت آن به منطقه و ناکامی غرب در دستیابی به خواسته هایش در کنار از میان رفتن منافع مسکو در لیبی و منطقه موجب تقویت بیش از پیش مواضع کرملین در قبال تحولات سوریه شده است. رسانه های خبری در طول هفته های اخیر مدام از حضور نظامیان روس در سوریه و ارسال تجهیزات مدرن به این کشور جهت مقابله با عناصر سلفی خبر داده اند.
به واقع پیشروی های داعش در کنار عقب نشینی های صورت گرفته از سوی ارتش سوریه در ماه های اخیر در کنار تجهیز گروه های مسلح دیگر از سوی ترکیه و عربستان سعودی، مسکو را بر آن داشته جهت حمایت از متحد خود وارد عمل شده و مانع از دست رفتن منافعش در خاورمیانه نگردد. رشد و نمو تکفیری ها در منطقه به دلیل تاثر روسیه از تحولات خاورمیانه ( حضور گسترده اتباع روس اعم از چچنی و داغستانی در صفوف تکفیری ها) زیان های گسترده ی امنیتی برای روسیه در برخواهد داشت. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه تاکید کرده است که خطر داعش از مرزهای عراق و سوریه فراتر رفته است و کشورهای آسیای میانه را هم تهدید می کند. پوتین در سخنان اخیرش اظهار داشته است که «… ما نگران بازگشت تروریست های داعش به جمهوری های شوروی سابق هستیم.»
رئیس جمهور روسیه در سخنان مهمش در سازمان ملل متحد نیز از خطری که پیکارجویان خارجی گروه موسوم به داعش برای کشورهای مبدا، از جمله کشورهای اروپایی و روسیه ایجاد می کنند، ابراز نگرانی کرد.
سوریه تنها متحد روسیه در سطح خاورمیانه بوده و تنها پایگاه دریایی روسیه در مدیترانه در شهر طرطوس سوریه واقع شده است، لذا آینده سیاسی نقش بسزایی برای کاخ کرملین دارد. پوتین با حمایت مستقیم نظامی اخیر خود از دولت سوریه به صراحت نشان می دهد که موضع واشنگتن را مبنی بر اینکه برکناری بشار اسد، رئیس جمهور سوریه از قدرت راهی برای برقراری ثبات در خاورمیانه در درازمدت است، نخواهد پذیرفت.
تحولات سوریه و ناکامی غرب در مهار تکفیری ها و عدم اسقاط بشار اسد نهایتا منجر به چربش مواضع متحدان دمشق شده و طرف غربی و کشورهای محافظه کار عرب را بر ماندن بشار اسد لااقل تا زمان نابودی داعش متقاعد نموده است. عدول از شرط کناره گیری فوری بشار اسد از قدرت را می توان موفقیتی چشم گیر در سیاست خارجی جمهوری اسلامی دانست، سیاستی که با وجود هزینه های آن نهایتا طرف غربی و عربی را با وجود سرمایه گذاری گسترده سیاسی، اقتصادی و نظامی شان جهت تضعیف محور مقاومت ناگزیر به پذیرش مشروعیت ولو مقطعی بشار اسد کرده است.
نظام حاکم بر سوریه تا پیش از بحران پیش آمده در دمشق را می توان قدرتمند ترین متحد تهران در منطقه دانست. نظامی که علاوه بر ائتلاف با تهران زمینه تسهیل دسترسی ایران به سایر شعب محور مقاومت در فلسطین و لبنان را فراهم می آورد، از همین رو پذیرش تلویحی ماندگاری اسد در قدرت را می توان امتیازی مناسب برای نظام جمهوری اسلامی در منطقه تلقی نمود.
عبور از خطوط قرمز نظام
نظام جمهوری اسلامی ایران از بدو شکل گیری تا به امروز به مانند سایر انقلاب ها و نظام های نوین دارای مشی و ایدئولوژی مخصوص به خود بوده است. انقلابیون ایرانی از زمان ساقط نمودن رژیم سلطنتی در تهران با استقرار حکومتی مبتنی بر مردم سالاری دینی، حمایت از نهضت های آزادی بخش، مقابله با استکبار جهانی، حمایت از منافع مسلمانان، تلاش برای نابودی رژیم اشغالگر صهیونیستی و… را جزو اولیت های کلان خود در سطح سیاست خارجی قرار داده است.
سیره و منش دو ابرقدرت وقت در چپاول دول جهان سومی موجب بروز انقلابی نوین در جامعه بین المللی شد، انقلابی که شعار نه شرقی و نه غربی را می توان از اشعار متفاوتش نسبت به سایر انقلاب های هم دوره اش دانست. عدم اتکا به ابرقدرت ها و تلاش برای احیای نظم نوین بین المللی متکی بر خواست افکار عمومی جهان را می توان مکررا در سخنان رهبران انقلاب ایران و ملت آن دانست. این جمله تاریخی امام (ره) در ذهن ملت ایران در قضیه کاپیتولاسیون ( سال ها پیش از وقوع انقلاب اسلامی) همیشه زنده است که فرمود: «آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر و شوروی از هر دو بدتر و….».
مقابله با استکبار جهانی از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز تداوم یافته است. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی عملا ایالات متحده آمریکا را در جایگاه یگانه قدرت امپریالیستی جهان قرار داد، قدرتی که امام راحل رابطه با آن را مصداق رابطه گرگ و میش نامیده و شرط برقراری روابط حسنه میان طرفین را عدول و دست کشی انقلابیون ایرانی از مواضع و آرمان هایش دانسته است. از همین روست که در خلال قریب به چهار دهه سپری شده از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران تا به امروز جز در اندک موارد تاکتیکی که ضرورت و مصلحت اقتضا نموده است، جمهوری اسلامی از هرگونه ارتباط گیری مستقیم و غیر مستقیم با راس نظام سلطه اجتناب ورزیده است.
مقام معظم رهبری در در خطبه‌های عید سعید فطر در سال‌جاری در همین رابطه فرمودند: «همان‌طور که بارها تکرار کردیم، ما با آمریکا در مورد مسائل گوناگون جهانی و منطقه‌ای مذاکره‌ای نداریم… سیاست‌های آمریکا در منطقه با سیاست‌های جمهوری اسلامی ۱۸۰ درجه اختلاف دارد. آمریکایی‌ها حزب‌الله را و مقاومت لبنان را که فداکارترین نیروهای دفاع ملّی در یک کشورند متّهم به تروریسم می‌کنند، از این بی‌انصافی بالاتر نمی‌شود. آن‌وقت در مقابل، دولت تروریست صهیونیستیِ کودک‌کُش را مورد حمایت خودشان قرار می‌دهند، با یک‌چنین سیاستی چگونه می‌شود معامله کرد، چگونه می‌شود مذاکره کرد، چگونه می‌شود به توافق رسید؟.»
غرض از بیان این مقدمه بدین دلیل بود که در روزهای اخیر اخبار متعدد و متناوبی دال بر آغاز گفتگوهایی میان وزارت خارجه کشورمان با وزارت خارجه ایالات متحده حول محور سوریه منتشر شده است. گفتگوهایی که اگرچه سخنگوی وزارت خارجه آن را تلویحا تکذیب نموده، اما اظهارات مکرر مقامات آمریکایی به ویژه در دیدار اخیر جان کری با ظریف را می توان حداقل تاییدی بر رد و بدل شدن مواضع طرفین میان یکدیگر دانست.
تلاش برای حل بحران انسانی حاکم بر سوریه و نقش احتمالی روسیه، چین و سازمان ملل متحد در این راستا می تواند دستاویزی برای توجیه این امر قرار گیرد و دست اندرکاران وزارت خارجه را به آغاز گفتگوهایی ولو جمعی با طرف خارجی و در راس آن ها آمریکا مجاب سازد. در این میان خبرگزاری بلومبرگ گزارش داده ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، تمایل دارد در یک همکاری مشترک با آمریکا، ایران و ارتش سوریه دست به اجرای یک عملیات نظامی علیه گروه تروریستی داعش بزند. این در حالی است که مقام معظم رهبری صراحتا هرگونه گفتگو و مذاکره ای را با واشنگتن خارج از مبحث هسته ای منع نموده اند. در همین راستا وندی شرمن معاون وزیر امور خارجه آمریکا پیشتر و قبل از آغاز نشست رهبران دول جامعه جهانی در سازمان ملل متحد در گفت و گو با خبرنگاران اعلام کرد: «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا در دیدار با محمدجواد ظریف همتای ایرانی خود در نیویورک درباره موضوع سوریه گفت و گو خواهد کرد. شرمن گفت: «ما می‌دانیم که منافعی موازی درباره سوریه وجود دارد!» وی افزود: «حساسیت سیاسی مهمی در ایران درباره برگزاری چنین گفت و گوهایی وجود دارد اما تا جای ممکن باید وارد تعامل شویم.»
اظهارات حسن روحانی در پی حضور در میان رسانه های آمریکایی و سخنان وی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد همگی بر احتمال گفتگوی تهران-واشنگتن در قبال سوریه صحه می گذارد. وی در گفتگو با رادیو ان پی آر گفت: «اما همه ما باید به طور هماهنگ عمل کنیم و برنامه‌ای داشته باشیم که برای بیرون کردن فوری تروریست‌ها لازم است.» رئیس جمهور ایران گفت که کشورش آماده بحث درباره «گزینه‌های آینده» است. او افزود که برای رسیدن به برنامه عمل باید دولت سوریه را نیز به حساب آورد.
حسن روحانی در مصاحبه‌ای گفت كه آماده است درباره “برنامه عمل” دوره پس از جنگ در سوریه که داعش شکست داده شده، به بحث بنشیند. روحانی در مصاحبه با رادیوی یاد شده گفت که جمهوری اسلامی در حال حاضر مشکلی برای آغاز بحث و گفت‌وگو درباره اقدامات لازمی که بایست پس از بیرون راندن تروریست‌ها صورت گیرد ندارد.
روحانی در سخنان سالانه خود در سازمان ملل متحد نیز تلویحا به این امر و همکاری با قدرت های بین المللی بدون نام بردن از آن ها اشاره نمود. او گفت: « همان طور که در عراق و افغانستان به استقرار دموکراسی کمک کردیم، آماده کمک به دموکراسی در سوریه و یمن هم هستیم.»
گفتگوهای منجر به نفوذ
رهبر معظم انقلاب در هجدهم شهریورماه سال جاری در دیدار با اقشار مختلف مردم و در رابطه با نیات پلید آمریکایی ها فرمودند:«آمریکا دشمنی خودش را پنهان هم نمی‌کند بله، تقسیم وظایف می‌کنند، یکی لبخند می‌زند، یکی مصوّبه علیه جمهوری اسلامی تهیّه می‌کند و دنبال می‌کند؛ این به‌نحوی تقسیم وظایف است. دنبال چیزی به نام مذاکره با ایرانند؛ [امّا[ مذاکره بهانه است، مذاکره وسیله برای نفوذ است، مذاکره وسیله برای تحمیل خواست‌ها است. ما فقط در قضیّه هسته‌ای به دلایل مشخّصی که مکرّر هم این دلایل را ذکر کرده‌ایم، موافقت کردیم….»
خطر نفوذ در اشکال مختلف سیاسی، اقتصادی و به ویژه فرهنگی آن از ابتدای انقلاب همواره جمهوری اسلامی و نظام نوپای انقلابی را تهدید می نمود. از همین روست که رهبران انقلاب از همان آغاز پیروزی بر این مسئله تاکید نمودند. تاکید بر طرح هایی نظیر سبک زندگی اسلامی و اقتصاد مقاومتی در راستای مقابله با نفوذ یاد شده در عرصه های گوناگون صورت پذیرفته، امری که متاسفانه حداقل در بعد فرهنگی آن کارآمدی لازم را به خرج نداده است.
حال و با در پیش گرفتن روند اجرایی برجام، بیم آن می رود که خط فکری فوق در داخل در پی فراتر بردن موضوعات مورد گفتگو با طرف آمریکایی و غربی باشد. اظهارات مقامات دولتی در رابطه با این مسئله، جریان یاد شده داخلی را که عمدتا کارنامه نامناسبی را در خلال سال های فعالیت دولت اصلاحات و فتنه ۸۸ بر جای گذارده است تقویت می نماید. مسئله سوریه و گفتگو پیرامون آن تحت عناوینی هم چون وضع صلح و آرامش در این کشور می تواند موضوع مناسبی برای آغاز گفتگو ها باشد، گفتگوهایی که قطعا در آینده و در صورت موفقیت این جریان محدود به سوریه نیز نخواهد بود.
به طور نمونه بارک اوباما در اظهارات روز پیشینش در سازمان ملل متحد هم چون سایر مقامات آمریکایی تلویحا به این امر اشاره نمود و خواستار تغییر رویه ایران در قبال مسائل متعدد شد، امری که دامنه آن حتی تا عدول جمهوری اسلامی از آرمان هایش پیش می رود. به طور نمونه اوباما گفت که ایران در منطقه خاورمیانه اهداف خود را به نحوی دنبال می کند که به فرقه گرایی دامن می زند، اما این کار ثبات منطقه را به هم می زند و منافع تجاری ایران را آسیب می زند. یا گفتن مرگ بر آمریکا که شغل ایجاد نمی کند! اگر ایران راه دیگری را انتخاب کند، از مزایای آن هم بهره مند خواهد شد.
اظهارات دو پهلو مقامات دولتی متاسفانه بر ایجاد این ذهنیت ناصحیح مبنی بر احتمال تغییر رویه جمهوری اسلامی نزد مقامات کاخ سفید افزوده است. به طور نمونه رئیس جمهور روحانی در سخنانش در سازمان ملل اعلام کرد که «امروز فصل جدیدی در روابط ایران با جهان آغاز شده است.» رئیس جمهور کشورمان گفت که مردم ایران در انتخابات دو سال پیش “تعامل سازنده با جهان” را انتخاب کردند که در نهایت به توافق جامع اتمی ایران و قدرت های جهانی منتهی شد.
مهار نهایی محور مقاومت
جان کری وزیرخارجه ایالات متحده آمریکا در اظهارات اخیرش موضع همیشگی آمریکا مبنی بر لزوم کنار رفتن بشار اسد از قدرت را با لحن تازه‌ای مطرح کرده است، وی گفته است: «زمان انتقال قدرت باید در مذاکرات تعیین شود» و افزود که “ضروری نیست یک‌روزه یا یک‌ماهه” انجام گیرد. به واقع رهبران غربی اخیرا موضع خود نسبت به اسد را ملایم تر کرده اند، به طوری که پذیرفته اند او در راس یک دولت انتقالی و موقتا به عنوان بخشی از گذار سیاسی باقی بماند.
با این حال مقامات غربی پشتیبانی ایران و روسیه از بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه، را نابجا و عامل ادامه جنگ دانسته اند. جان کری در این راستا اظهار داشته است که کشورش آماده است برای تهیه طرح صلح در سوریه بلافاصله با روسیه و ایران وارد مذاکره شود. طرحی که گفته می‌شود هدف نهایی آن کنار رفتن اسد از قدرت خواهد بود. به گفته منابع مطلع غربی، جان کری حالا ماموریت دارد فرمولی بیابد که بتواند همه طرف‌های درگیر در بحران سوریه را برای گفت‌وگوهای موثر معطوف به گذار سیاسی در این کشور متقاعد کند.
در رابطه با عدول مواضع آمریکا و طرفین غربی در رابطه با در راس ماندن موقتی اسد در قدرت بایستی ذکر کرد که ناکامی آن ها در خلال پنج سال گذشته در دستیابی به اهداف شان عاملی اساسی در اتخاذ این تصمیم بوده است. باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در سخنرانی خود در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل به این مسئله تلویحا اشاره کرد و گفت که «باید درک کنیم که آمریکا نمی‌تواند به تنهایی مشکلات جهان را حل کند و در عین حال افزود که در مورد بحران سوریه آمریکا با هر کشوری از جمله ایران و روسیه همکاری می‌کند.» باراک اوباما گفت که آمریکا حاضر است با هر کشوری، از جمله ایران و روسیه همکاری کند تا بحران سوریه را حل کند، اما وضعیت نمی تواند به پیش از جنگ باز گردد. او یادآوری کرد که بحران زمانی آغاز شد که اسد با اعتراضات مسالمت آمیز مردم با خشونت برخورد کرد. او گفت که اسد نمی تواند انتظار داشته باشد که اوضاع به قبل باز گردد. «گذار مدیریت شده از اسد به حکومتی دیگر باید انجام شود.»
برآورد اظهارات مقامات آمریکایی نشان می دهد که علی رغم عدول نسبی آمریکا از مواضعش که بر گرفته از ضعف آن ها می باشد، کاخ سفید هم چنان و نهایتا در پی اسقاط اسد گام بر می دارد، امری که بی گمان در آینده محدود به شخص اسد نبوده و فراهم شدن خواسته های آمریکا از خلال گفتگوهای احتمالی در پی خروج سوریه از محور مقاومت و تضعیف حزب الله و حماس از این طریق تلاش خواهند نمود. به واقع واژگونی حکومت ضد آمریکایی و ضد صهیونیستی بشار اسد در خلال تحولات جهان عرب را می توان در صدر اولویت های کاخ سفید در آغاز ابتدای بحران در سوریه دانست. اولویتی که ضمن تلاش برای سقوط اسد در پی کاستن از مواضع ضد صهیونیستی در منطقه و روی کار آوردن دولتی همسو تلاش می نمود.
اظهارات جان کری مبنی بر ابراز امیدواری که ایران و روسیه، بشار اسد را به پای میز مذاکره بیاورند نشان از نگاه ابزاری آمریکا به مسکو و تهران جهت دستیابی به مقاصدش می باشد. لذا می توان اذعان نمود که مهار و تضعیف محور مقاومت و شخص اسد و دولتش به عنوان بخشی از این محور از دستور کار آمریکا خارج نشده است.
با این حال و برآورد مواضع طرفین درگیر هم چنان از عدم رسیدن به موضعی واحد حکایت دارد. به گزارش رسانه های بین المللی دیدار پر اهمیت ولادمیر پوتین با باراک اوباما در خلال نشست سالانه سازمان ملل متحد در رابطه با نحوه اتخاذ رویکرد در قبال سوریه بدون دستیابی به نتیجه ای واحد به اتمام رسیده است. دیداری که به گزارش خبرگزاری فرانسه رئیس‌جمهوری روسیه آن را «واضح و سازنده» و یک مقام ارشد دولت آمریکا «شبیه چانه‌زنی‌ها بر سر مسائل تجاری» توصیف کرده است، اما مقام ارشد دولت آمریکا که نامش فاش نشده می‌گوید هر دو «به طور بنیادین» در مورد نقش اسد اختلاف دارند.
شکاف های جهانی در مورد چگونگی یافتن راه حلی برای جنگ داخلی سوریه و بحران انسانی ناشی از آن، در سخنرانی های رهبران جهان در مجمع عمومی سازمان ملل آشکار شده است. آمریکا و فرانسه اصرار ورزیده اند که بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، نمی تواند بخشی از آینده این کشور باشد، اما روسیه گفته که همکاری نکردن با اسد برای مقابله با پیکارجویان گروه داعش”اشتباهی عظیم” خواهد بود.
نتیجه گیری
حل بحران سوریه و اتمام آوارگی و کشتار مردم در این کشور امروزه به یکی از آرمان های ملت ها و افکار عمومی در سطح جامعه بین المللی بدل شده است. در همین راستا بسیاری از رهبران بین المللی با توجه به اهداف مد نظرشان ظاهرا در پی حل مسئله فوق بر آمده اند. در این میان نقش روسیه و فعالیت نظامی مسکو در طول روزهای اخیر از چشم ناظرین منطقه ای و بین المللی پنهان نمانده اند. در حالی که برخی از مقامات غربی با دیده نگرانی به حضور نظامی مسکو در سوریه می نگرند، کرملین هدف خود را مبارزه با تروریست ها نامیده است.
ولادیمیرپوتین، رئیس‌جمهور روسیه، در سخنرانی خود در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل گفت که «به نظر ما خودداری از همکاری با حکومت سوریه و نیروهای مسلح آن که دارند به شدت و رو در رو با تروریسم می‌جنگند، اشتباهی بزرگ است.» رئیس‌جمهور روسیه افزود که همه باید سرانجام اذعان کنند که «هیچ کس جز نیروهای مسلح سوریه و شبه‌نظامیان کُرد، واقعاً با گروه خلافت اسلامی و سایر تروریست‌ها در سوریه نمی‌جنگد.»
ولادیمیر پوتین همچنین خواستار هماهنگی «همه نیروها» در شورای امنیت سازمان ملل برای جنگ با داعش و «سایر تروریست‌ها» شد.
اظهارات ولادمیر پوتین و سایر رهبران جامعه بین المللی در حالی است که جمهوری اسلامی ایران از آغاز بحران در سوریه تلاش نموده ضمن تاکید بر حقوق حقه سوری ها به ارائه راهکاری برای عبور از بحران این کشور بپردازد. راهکاری که ضمن تاکید بر دموکراسی خواهان مقابله با تروریست های مستقر در این کشور بوده است، امری که متاسفانه و به دلیل پافشاری برخی دول منطقه هم چون ترکیه، قطر و سعودی و هم پیمانان بین المللی شان جهت ساقط نمودن اسد و حمایت پیدا و پنهان شان از تروریست ها موفق نبوده است.
خبرگزاری اینترفاکس در روزهای اخیر خبری مبنی بر این که کشورهای روسیه، ایران، سوریه وعراق به منظور مقابله با داعش مرکز مشترکی برای تبادل اطلاعات با یکدیگر ایجاد کرده‌اند منتشر نمود. به گزارش اینترفاکس این مرکز قرار است در آینده، عملیات مشترک نظامی این کشورها را هماهنگ کند.
جدای از خبر اینترفاکس که ظاهرا نقطه عطف و مثبتی در مقابله با تکفیری ها محسوب می شود، اظهارات مکرر رهبران شرقی و غربی مبنی بر ایجاد رویه ای واحد در قبال سوریه با دیده ی تردید نگریسته می شود چرا که عموما رهبران غربی بدون عدول از مواضع شان صرفا زمان برکناری اسد را به تعویق انداخته اند.
نکته حائز اهمیت دیگر آن که شماری از جریان های داخلی و رسانه های وابسته به آن ها مدام بر طبل همکاری بین المللی ایران با آمریکا جهت مقابله با داعش می کوبند، امری که جدای از هدف اظهار شده در پی عادی سازی روابط میان تهران و واشنگتن گام بر می دارد، روابطی که گویا بناست بر مبنای نظر طراحان به گونه ای یک سویه و با تعدیل در مواضع انقلابی جمهوری اسلامی محقق شده و دامنه آن به سایر مباحث ورود نماید.
بیان اختلاف دیدگاه فاحش ایران با آمریکا در قبال تحولات منطقه امری غیر قابل کتمانی از سوی همه ی کارشناسان منطقه خاورمیانه است، لذا تلاش ها برای فراتر بردن گفتگوها از مسئله هسته ای به سایر مسائل در فضایی که آمریکا هم چنان در مواضع امپریالیستی و زورگویانه خود تاکید می نماید، صرفا معنی عدول از خطوط قرمز جمهوری اسلامی را می دهد. بنابراین ضرورت دارد جمهوری اسلامی و دولت مستقر در تهران فارغ از تلاش های بین المللی جهت حل بحران در سوریه از نشستن بر میز مذاکره با آمریکا در رابطه با سوریه امتناع ورزد، چرا که این امر و اهداف آمریکا از گفتگوهای آتی صرفا در راستای نفوذ بیش از پیش همه جانبه در تهران و تلاش برای تغییر مواضع بنیادین نظام اسلامی به بهانه عناوین واهی نظیر گفتگو درباره سوریه و… تعبیر خواهد شد.
فرهنگ نیوز
